Гудамжаар алхаж яваад нэгэн бяцхан гөлөг гаслан суух тэр агшинд миний сэтгэл өөрийн эрхгүй эмтэрээд ирдэг юм. Хүн гэдэг амьтаны үрийг гудамжинд төөрүүлж нүгэл хураана. Цаашлаад өөрсдийн хүүхдээ ч хаях нэгэн байдаг. Яг л энэ агшинд тархинд минь өчнөөн бодол хөвөрсөөр, дотор минь нэг л сонин болоод ирдэг. Тэр бяцхан, өхөөрдөм гөлөгний оронд өөрийгөө тавиад үзхэд ямар аймар гэж бодно. Гэр бүлээсээ төөрч, миний дэргэд хэн ч байхгүй, хэн ч намайг хайрлахгүй, халамжлахгүй, орчлонд гав ганцаар. Гудамжинд явах сүрлэг машинууд. Дэргэдүүр өнгөрөх хатуу ширүүн харцтай хүмүүсүүд. Эргэн тойронд байх бүх юмс айдаст автуулна. Бусад ноход эзэнтэйгээ хамт хашаандаа тоглож, эзнийхээ өгсөн хоолыг идэх нь цаанаа л хайр халамж үнэртэх юм. Хөөрхий амьдрал дээр хүмүүс бид амьтаны зулзагыг охин, эрээр нь ялгаж гудамжинд, хогин дээр юу ч болоогүй юм шиг хаяад л явдаг. Энэ үйлдэл хүмүүс бидэнд жирийн л үзэгдэл байх. Гэхдээ тэр болгоныг анзаардаг хүмүүс бид ямар аймшигтайг л хааяа нэг мэдрэх юм. Дөнгөж төрхөд ямар хөөрхөн, ямар эгдүүтэйг нь гайхаж, их л хайрласан хүмүүс жаахан том болоод ирхээр ингээд л хаячихдаг аймар шүү. Яг үүнтэй адил хүмүүс өөрсдийнхөө хүүхдийг яг ингээд л хаяаад явчихдаг. Амьтаны үрийг ингээд хаяхад сэтгэлд нь юу ч мэдрэгдээгүй юм чинь өөрсдийн хүүхдээ хаях нь тэдэнд нээх том асуудал биш байхаа. Хатуу ч гэсэн амьдралд ийм хүмүүс цөөнгүй шүү.
Надтай яг ийм гөлөг зөндөөн таарч байсан. Бас яг тэр гөлөгнийх шиг ганцаардал, гуниг гутралаар дүүрэн харцтай хүүхдүүдтэй ч зөндөөн таарч байсан. Яг л тэр гөлөг шиг гудамжинд гуйлга гуйж, хүнийг гар харж, хайр, халамж гэх тэр зүйлсээс дэндүү хол, хөндий, хүйтэн сэтгэлтэй болж буй олон хүүхдүүдийг харж өссөн. Нийгэмд бол тэдгээр гөлөг ч тэр хүүхдүүдтэй ч тэр яг адилхан хөг шаар гэж үзэгддэг. Нийгэм ийм л харгис. Гэхдээ нийгэмд сайхан сэтгэлтэй зөндөөн хүмүүс бий л дээ. Тэр болгоныг үгүйсгээгүй ч нийгэмд ийм хандлага их байгаа нь зарим үед сэтгэл их шимширүүлэх юм.
2015.07.17нд