Амь төрнө... Амь үхнэ... Амь төрнө... Амь үхдэг... Амь бөөгнөрдөг. Амь тулалддаг. Амь аврагддаг. Амь... Тиймээ амь тэгээд төгсгөл. Ахархан ч гэсэн амьдралын талаар би бодох бүртээ улам л гайхширдаг. Үхэх төрхийн энэ хугацаанд амь амьдралын утга учрын зангилааг олох гэсээр байтал бидэнд оногдсон хугацаа дуусчихдаг ч юм шиг. Амь... Амьдрал... үхэл.... Цаашлаад биднийг хүлээж буй өгөгдөл, тавилан юу бол. Хачирхалтай ч хүн бүр бодож олж чадахгүй бодлого. Зөвхөн таамганд живсэн хүмүүн бид. Итгэл үнэмшилээ шашины ёсоор сургаж зарим нь амь ба үхэхийн талаар арай өөр ойлголттой бол ихэнх нь жам ёсны зүйл гэхээс өөр төсөөлөлгүй. Яагаад ч юм бэ бодолдоо, төсөөлөлдөө дэндүү их итгээд үхэх гэдэг үгсэд анхаарч бүхий л зүйлийг үхэхээсээ өмнө гэсэн уриатайгаар яаравчлан алхсаар л...
Амьдрал гэдэг ганцхан төрлийн цэцэг ургадаг цэцэрлэг биш...