Шөнө
Яагаад ч юм нойр минь хүрэхгүй сэрчихлээ. Түрхэн зур гарж салхилхаар гартал шөнийн тэнгэрт саран авхай тодоос тод мэлтийн харагдана. Гадаа маш нам гүн. Бүр чив чимээгүй аниргүй. Яаг л цаг хугацааг зогсоосон мэт. Шөнө гэдэг харанхуй, харанхуй гэдэг үхэл, үхэл гэдэг эхлэл, эхлэл гэдэг нь аялал.
Шөнө бүр бид түрхэн зурын мөртлөө гайхамшигт үлгэрийн орноор, хүсэл мөрөөдлөөрөө, айдас хүйдсээрээ, гашуун боловч үнэнээр, аз жаргал инээд баясалаараа, хагацал гунигаараа, энэхэн дэлхийг ертөнцийг тойрч бүр гүн рүү нь эсвэл сансар огторгуй руу дүүлэн ниссээр аялалаа дуусган иргэн ирдэг. Тэр аялал нэг минут, нэг цаг, нэг сар бүр нэг жил ч үргэлжилдэг нь үнэхээр гайхширал төрүүлхүйц төгс төгөлдөр зүйл. Шөнө бол хүнийг аялал адал явдалд урин дуудагч.
Хүнийг аниргүй нам гүн, амар амгалан руу урин дууддаг. Хүнд гэнэтийн бэлгийг өгдөг өглөч бас хагцал гунигийг авчирдаг айдас. Зарим шөнө үнэхээр амар амгалан. Зарим шөнө үнэхээр айдас төрүүлэм цаанаа л нэг хүйтэн байдаг. Шөнө учир битүүлэг. Шөнө тааварлашгүй оньсого мэт. Тиймээ шөнө сүнслэг ертөнцийн хувьд амьдрал. Хүмүүний бие цогцосын хувьд үхэл юм. Оюун бодол, сэтгэл зүрхний хувьд амар амгалан хэдий ч түгшүүртэй.
Хүндэтгэсэн: У.Ганбаяр
Comments
Post a Comment